پروفسور استیون ویلیام هاوکینگ یکی از بزرگترین فیزیکدانان نظری معاصر است که در ۸ ژانویه ۱۹۴۲، دقیقاً ۳۰۰ سال پس از مرگ گالیله، در آکسفورد، انگلستان به دنیا آمد و هم اکنون در دانشگاه کمبریج صاحب کرسی ریاضیات لوکاس است.
مشهورترین آثار او در بین افراد معمولی علاقمند به دانش، کتابهای «تاریخچهٔ کوتاه زمان» و «تاریخچهٔ خیلی کوتاه زمان» هستند.
فهرست مندرجات[مخفی شود] |
زمینهٔ پژوهشی اصلی وی کیهانشناسی و گرانش کوانتومی است. از مهمترین دستاوردهای وی مقالهای است که به رابطهٔ سیاهچالهها و قانونهای ترمودینامیک میپردازد. او نشان میدهد که سیاهچالهها بعد از مدتی به وسیلهٔ زوجهای ذرات مجازی که در افق رویداد (event horizon) آن تشکیل میشود، نابود میشوند.
در ۲۱ سالگی، اندکی پیش از نخستین ازدواجش، دچار بیماری نورون حرکتی تشخیص داده شد و انتظار نمیرفت بیش از دو یا سه سال زنده بماند. در حال حاضر بر روی صندلی چرخدار مینشیند و برای سخن گفتن از دستگاه رایانهای تولیدکنندهٔ صوت استفاده میکند. از همسر اول او پرسیدند چرا با مردی ازدواج کرد که مرگ در انتظارش بود. او گفت: «آن روزها دورهٔ کابوسهای اتمی بود. همه فکر میکردیم به زودی خواهیم مرد.» او از همسر نخست خود سه فرزند دارد. هاوکینگ در سال ۱۹۹۵ دوباره ازدواج کرد.
استیون هاوکینگ با وجود ناتوانی جسمی، در زمینهٔ پژوهش در فیزیک، تالیف و روابط اجتماعی بسیار فعال است. دو کتاب در زمینهٔ کیهانشناسی برای مخاطب عام نوشته است که فروش زیادی داشته و به زبانهای گوناگونی ترجمه شده است.
این فهرست کامل آثار هاوکینگ نیست و تنها مشهورترین آثار او را شامل میشود. برای فهرست کامل آثار مراجعه کنید به [1]