سینِما زمینه و رشتهای است که در آن با نگارههای (تصاویر) جنبنده همچون گونهای هنر یا گونهای سرگرمی برخورد میشود. به هر کدام از نمایشهای سینمایی یک فیلم سینمایی گفته میشود.
فهرست مندرجات[مخفی شود] |
سینمای معناگرا سینمائی است که توجه به واقعیتهای جاری زندگی بشری را، عطف به رموز باطنی آن مورد نظر قرار میدهد. به این معنی که سعی میکند از «صورت به معنا» و از «ظاهر به باطن» و از «ماده به جان» و از «شهود به غیب»، راهیابی کند. و البته چون معنای هستی، روی داشتن به کمال است، ازاینرو سینمای معناگرا، پرداختن به واقعیت رمزآلودِ هستی را با گرایش به کمال دنبال می کند. بنا براین، ذات و جوهرِ ارزشهای پایدار بشری، به نحوی که مورد اقبال همة تمدنهای جهان باشد، موضوع کارِ سینمای معناگرا است. سینمای معناگرا البته محدود به وجوهِ رحمانی و تعالی بخش معناگرایی نمیشود، بلکه وجوه شیطانی و موانعِ تعالی انسانی نیز موضوع این سینما است. اما این وجوه در حدی و به نحوی مورد توجه قرار میگیرد که اثرگذاری تعالیبخش آن را نفی نکند و« معانیِ »رحمانیِ« در سایه »معانی شیطانی« و »معانی نفسانی" قرار نگیرد. توجه به رازآلودگی و رمزهای هستی و زندگی بشری در سینمای معناگرا، البته لزوماً به رمزگشایی منجر نمیشود، چرا که: رموز هستی به سادگی گشودنی نیست، لیکن اشاره و نشانهگذاری بر رمزهای جاری در زندگی بشری و واقعیتهای روزمره جهان، خود توجه دادن به معنای باطنی و جانِ جهان است. لذا در سینمای معناگرا نشانهها و اشارات بطور جدی مورد استفاده قرار میگیرند. و البته از اقیانوس بیکران معارف دینی و ادبیات جهان و بخصوص ادبیات شرق و بویژه ادبیات عرفانی ایران برای رسیدن به مقصود بهره میگیرد تا با استفاده سینمایی از زبان «اشارات و نمادها» و «رمزهای موجود در ادبیات»، به غنای سینمای معناگرا و رهیافت درست به مقصود کمک نماید.
فیلم مستند فیلمی است که کاگردان از واقعیتها و رخداد های خاص و روزمره با هدف خاصی فیلم خود را تهیه میکند.در واقع در فیلم مستند، سازنده اثر، با استناد به واقعیت های پیدا و پنهان پیرامون خود تلاش می کند تا واقعیت های موجود را به تصویر بکشد.
فیلمهایی که در آن جنگهایی که بصورت واقعی اتفاق افتاده یا حاصل تخیل نویسندگان است نمایش داده میشود.
فیلمی است که در سکانس هایی از آن توسط بازیگران فیلم ترانه هایی اجرا میشود.اقبال فیلمسازان یه این گونه در دهههای گذشته بیشتر بود.از ستارههای این گونه می توان به فرد آستر اشاره کرد.
فیلمهایی که مربوط به غرب وحشی و مربوط به دهههای قدیم آمریکاست را شامل میشود. از افراد معروف این سبک میتوان به کلینت ایستوود، جان فورد، جان وین و سرجیو لئونه اشاره کرد.
این سبک از فیلم سازی شامل فیلم های ترسناک و هراس آور میباشد. اکثر فیلمهایی که در این ژانر ساخته میشوند جنبه تخیلی دارند. کارگردان بنام این دست فیلمها استاد آلفرد هیچکاک میباشد.
نمایشنامه غم انگیز را درام گویند.
نمایشنامهای است که در عین حال که طنز است واقعیتهای جامعه را نیز بیان میکند.
سکانس یک فصل از فیلمنامه است که میتواند از یک یا چند صحنه تشکیل شود و یک موضوع را دنبال میکند که با پایان یافتن آن موضوع سکانس نیز عوض میشود.
مکان فیلمبرداری را صحنه گویند. در یک صحنه به فضای حاکم بر آن، بازی بازیگر در صحنه، دیالوگها و اتفاقاتی که در آن مکان صورت میگیرد پرداخته میشود. صحنه از یک یا چند پلان تشکیل میگردد که ممکن است داخلی یا خارجی و یا روز یا شب یا ساعاتی دیگر باشد.
پلان کوچکترین واحد یک فیلم است به عبارت دیگر پلان برشی از یک صحنه است. از نظر فنی عبارت است از تصویر و یا تصاویری که در یک زمان ممتد کار دوربین یعنی از زمان به کار افتادن دوربین تا متوقف شدن آن روی نوار فیلم ثبت شود. تفاوت پلان، شات و نما صرفاً تفاوتی زبانی است و هر سه یک معنا دارند: پلان واژه فرانسوی، شات انگلیسی و نما فارسی است.
فیلمنامه نویس
کارگردان
فیلم بردار
نور پرداز
صدابردار
طراح چهره پردازی
طراح صحنه
طراح لباس
آهنگ ساز
تدوینگر
صداگذاری
بهمراه دستیاران هر کدام از این قسمتها
برادران لومیر
ادوین اس پورتر
دیوید وارک گریفیث
کولشف
پودوفکین
آیزنشتاین