بزرگ‌ترین دشواری‌های فنّی در اینترنت آینده را پیچیدگی (complexity) روزافزون سیستم و مسائل مربوط به مقیاس‌پذیری (scalability) آن تشکیل می‌دهد. به زبان علمی ساده، سامانه‌هایی را پیچیده می‌خوانیم که در آنها اجزاء متعدّدی در مقیاس‌ها و اندازه‌های متفاوت به همکاری می‌پردازند، به گونه‌ای که هیچ یک از آنها کم‌اهمّیّت‌تر از دیگری نیست. فن‌آوری خدمات وب ( web services) به منظور مدیریت مؤثّرتر پیچیدگی، و نیز بهبود مقیاس‌پذیری اضافه گردیده است. برای برخورد با مشکل مقیاس‌پذیری اینترنت، W3C اقدام به ایجاد XML کرد.
بزرگ‌ترین تحوّل لازم برای گذر از اینترنت کنونی به نوع آینده را می‌شود پدیده‌ی بسیار با اهمّیّت وب معانی گرا (semantic web) دانست. شاید بتوان این وب جدید را که بشر هنوز در نقطه‌ی آغازین برپایی آن است، فضایی جهانی از جنس محاسبات هوشمند ماشینی دانست که درآن تمامی دانش بشر از آغاز تا هر نقطه‌ی زمانی دیگر به منظور همکاری، و رقابت در دست‌رس ماشین و انسان قرار خواهد داشت.
واژه‌ی «اینترنت» در معنای عام برای اشاره به مفهوم «internetworking» و «internetwork» (و خلاصه‌تر «internet» با i کوچک) به کار می‌رود.
این مقاله، بر اساس جدیدترین تصویبات «فرهنگستان زبان و ادب فارسی» جمهوری اسلامی ایران ویرایش و تصحیح گردیده است .