رقص یا فَرخه (واژه پارسی آن) معمولاً به حرکتهای انسان که برای بیان یک حالت انجام میگیرد گفته میشود. رقص میتواند در یک محیط اجرایی، روحانی یا اجتماعی اجرا شود. واژه رقص همچنین برای نشان دادن جنبشهای موزون و ترازمند جانداران و اشیاء دیگر بکار میرود مانند رقص برگها، رقص جفت گیری در جانوران یا رقص باد.
رقص به عنوان هنر پنجم از هنرهای هفتگانه به شمار میآید .
به افرادی که به انجام رقص میپردازند «رقاص» میگویند و به خود کنش رقص، رقصیدن یا رقص گفته میشود. در زبان پارسی واژههای دیگری از جمله پای بازی، فرخه، وَشت، پایکوبی و دست افشانی نیز رقص گفته میشود. به هنر ترتیب دادن یک مجموعه از رقصها، رقصپردازی یا رامشگری میگویند.
از رقصهای مدرن و فولوکوریک میتوان به لورینگ دنس اشاره نمود که با آهنگ پاپ و حرکاتی سنتی ابشاری زیبا را تصویر میکند که در نوع خود در بیشتر مجالس در حال پاگرفتن است.یکی از رقصهای سنتی ایران بابا کرم است که مخصوص مردان بوده.
در میان اهل تصوف رقصیدن از جایگاه و مقام بالایی برخوردار بوده و هست البته رقص اهل تصوف را سماء مینامند که در اوج سماء ؛ صوفی به حالتی روحانی و سیر و سلوک عرفانی میرسد