طبیعتگری یا ناتورالیسم از نظر ادبی بیشتر به تقلید دقیق و موبهموی طبیعت اطلاق میشود، این نوع طبیعتگری دنباله رئالیسم شمرده میشود و در مفهوم فلسفی به آن رشته از روشهای فلسفی گفته میشود که معتقد به قدرت محض طبیعت است و نیروی برتر از طبیعت نمیبیند. اما به عنوان مکتب ادبی طبیعتگری به مکتبی اطلاق میشود که امیل زولا و طرفدارانش پایه و اساس آن را گذاشتند. در این نوع ادبیات و هنر کوشیدهاند روش تجربی و جبر علمی را در ادبیات رواج دهند و به ادبیات و هنر جنبه علمی بدهند. این مکتب نزدیک به ده سال حاکم بر ادبیات اروپا بود (1880-1890) اما به زودی از صورت یک مکتب مستقل ادبی بیرون شد. در هر حال نمیتوان منکر نفوذ آن در ادبیات فعلی امریکا و اروپا شد، چه عدهای از نویسندگان امریکایی و اروپایی از آثار پیشوایان این مکتب ملهم شده اند